Zittend in een afgeladen donkere volle zaal voor het witte doek, bij The Notebook is het muisstil op het gefriemel met zakdoekjes en gesnuif na. De film is afgelopen, maar een ieder blijft nog even zitten, een verstolen traan wegpinkend, een zachte snif onderdrukkend, elkaar niet aankijkend, bang dat men ziet dat men tot tranen toe geroerd…