Column 15 – Lachen en huilen voor het witte scherm

Zittend in een afgeladen donkere volle zaal voor het witte doek, bij The Notebook is het muisstil op het gefriemel met zakdoekjes en gesnuif na. De film is afgelopen, maar een ieder blijft nog even zitten, een verstolen traan wegpinkend, een zachte snif onderdrukkend, elkaar niet aankijkend, bang dat men ziet dat men tot tranen toe geroerd is. Hoe meer men geroerd is, des te schaamtevoller men zich voelt. Terwijl de film juist bedoeld is om geraakt te worden. Het valt mij op hoe lastig het is om een afgewogen ‘emotionele’ huilfilm te maken, maar nog lastiger is het om een goede lachfilm te regisseren. Natuurlijk, er zijn voldoende films waar je soms bij kunt glimlachen, of zelfs grinniken, maar hoe vaak tref je tegenwoordig een film waar de lach door de zaal golft? Uit mijn kinderjaren kan ik mij nog herinneren, dat ik met mijn familie naar de film van Louis de Funès ging (Samen Uit, Samen Thuis = La grande Vadrouille; 1966). Zowel mijn ouders als mijn zus en ik (toen 15 en ik 12 jaar) schaterden het uit, net als de rest van de zaal. Als ik in een komische film zit (ook wel een comedy genoemd), gebeurt het zelden dat de zaal in een volle lach uitbarst. Hooguit zoals gezegd gegrinnik of ingehouden lach her en der. Zijn wij zo kritisch geworden of zijn er geen echt komische films meer van het kaliber Charlie Chaplin? Laatst overkwam het mij bij het optreden van het Filmorkest Shot in the Dark, bij een filmfragment van The Boxer van Chaplin (uit City Lights 1931, link: https://www.youtube.com/watch?v=o9NfXIXzgnA). Daar ging de hele zaal los, met een bijna ouderwets schateren. Als ik weleens om mij heen vraag of iemand (laatstelijk) kortgeleden nog een komische film heeft gezien, hoor ik zelden dat dat het geval is.

Persoonlijk kan ik erg genieten van de films van Monty Python (Meaning of Life, 1983 en Life of Brian, 1979) en de absurde humor van de Naked Gun-serie,  1988 /1991/ 1994/ 2025). Ik heb zelfs hardop gelachen om de soms behoorlijk platvloerse humor van There’s Something about Mary,1998.

Wellicht is het leven zoals in de film: een lach en een traan, soms diep tragisch en absurd, en soms huilen van het lachen.

  • De beentjes van Sint-Hildegard, 2020-7.4
  • Back to the Future-serie, 1985-8.5/1989-7.8/1990-7.5
  • The big Lebowski, 1998-8.1
  • Charly Chaplin – The Great Dictator, 1940-8.4
  • Dr. Strangelove, 1964-8.3
  • Le fabuleux destin d’ Amelie Poulain, 2001-8.3
  • Fargo, 1996-8.3
  • A Fish called Wanda, 1988-7.5
  • Forrest Gump, 1994-8.8
  • Four weddings and a funeral, 1994-7.1
  • Home alone, 1990-7.7
  • Intouchables, 2011-8,5
  • Irma la Douce, 1963-7.3
  • Jacques Tati – Mon Oncle, 1958-7.7
  • Louis de Funès – La grande Vadrouille, 1966-7.9
  • Monty Python-The holy Grail, 1975-8.2/The life of Brian, 1979-8.0/1983-7.5/
  • Mr. Bean-serie, 1990-1995-8.6
  • Naked Gun-serie, 1988-7.6/1991-6.9/1994-6.5/
  • Some like it hot, 1959-8.2
  • There’ s something about Mary, 1998-7.1
  • Aftersun, 2022-7.6
  • Bambi, 1942-7.3
  • The bridges of Madison County, 1995-7.6
  • The Broken Circle breakdown, 2012-7.7
  • Eternal Sunshine of the Spotless Mind, 2004-8.3
  • The fault in our stars, 2014-7.6
  • The green mile, 1999-8.6
  • Hotel Rwanda, 2004-8.1
  • Manchester by the sea, 2016-7.8
  • Marriage Story, 2019-7.9
  • The Notebook, 2004-7.8
  • Schindler’s list, 1993-9.0
  • Sophie`s Choice, 1982-7.5
  • The Sound of Music, 1965-8.1
  • Terms of endearment, 1983-7.4
  • Titanic, 1997-7.9
  • What Maise Knew, 2012-7.4